Zmysły potrzebne podczas wspinania
Wspinaczka górska należy do jednych z bardziej niebezpiecznych dziedzin sportu. Zwłaszcza dotyczy to alpinistów, którzy pokonują nieraz niewiarygodnie strome ściany wspinając się na nie za pomocą specjalnych raków i innych akcesoriów. Również w przypadku amatorów istnieje spore niebezpieczeństwo, ponieważ aby z powodzeniem wspinać się na skały trzeba posiadać odpowiednie predyspozycje. Należy do nich przede wszystkim zmysł równowagi, który pozwala na zachowanie odpowiedniej pozycji podczas trudnych manewrów na ściance. Co więcej trzeba posiadać umiejętność przewidywania, czy każdy postawiony przez nas krok umożliwi nam dalsze wspinanie czy wręcz przeciwnie, spowoduje, że znajdziemy się w pułapce bez wyjścia.
Jaki sprzęt wspinaczkowy jest najważniejszy?
W ostatnich latach na rynku pojawiło się naprawdę wiele różnego rodzaju sprzętu wspinaczkowego, który może podnieść znacząco bezpieczeństwo osób uprawiających wspinaczkę. Do takiego ekwipunku należy przede wszystkim sprzęt asekuracyjny. Osoby, które zajmują się tym sportem na poważnie zawsze starają się zadbać o prawidłowe zabezpieczenie podczas nieraz bardzo trudnego wspinania się po stromych skałkach czy wielkich ścianach skalnych. Asortyment taki, jak haki, kołki czy pętle powodują, że można naprawdę zachować bezpieczeństwo nawet w tej trudnej i ryzykownej dyscyplinie sportowej. Warto więc przed wyprawą na skałki uzbroić się w tego typu wyposażenie aby mieć pewność, że nasza wycieczka na pewno nie skończy się tragicznie.
Warto wiedzieć - o asekuracji własnej
Wspinanie z własną asekuracją wymaga znacznie większego doświadczenia niż wspinaczka sportowa. Prócz umiejętności wspinaczkowych wymagana jest wiedza z zakresu poprawnego zakładania punktów asekuracyjnych.
Do budowy przelotów podczas wspinaczki z własną asekuracją używa się kości biernych oraz mechanicznych (friendów), osadzanych w szczelinach i otworach skalnych, a także pętli zakładanych na turniczki lub duże bloki skalne, względnie przeciąganych przez skalne ucha. Poprawnie osadzony przelot powinien wytrzymać udar dużej siły działającej z określonego kierunku przy ewentualnym odpadnięciu, a ponadto nie powinien wypaść przy lekkich szarpnięciach w szerszym zakresie kierunków, związanych z ruchem liny przy wspinaniu się ponad osadzonym przelotem. Osadzanie kości w szczelinie skalnej w taki sposób, by ograniczyć ryzyko przypadkowego wypadnięcia, nazywane jest zacieraniem. Do wyjmowania zatartych kości (a także głęboko wsuniętych friendów) używa się jebadełka. Do przenoszenia dużej ilości szpeju, nieodłącznie towarzyszącemu wspinaczce z własną asekuracją, używa się szpejarek.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Asekuracja_w%C5%82asna